وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
قالَهُ لِمَرْوانَ بْنِ الْحَكَمِ بِالْبَصْرَةِ
که در بصره درباره مروان بن حَکَم فرمود
- قالُوا: اُخِذَ مَرْوانُ بْنُ الْحَكَمِ اَسيراً يَوْمَ الْجَمَلِ فَاسْتَشْفَعَ الْحَسَنَ وَالْحُسَيْنَ
گفتند: مروان بن حکم روز جَمل اسیر شد، برای نجاتش از امام حسن و امام حسین در نزد
عَلَيْهِمَا السَّلامُ اِلى أميرِالْمُؤْمِنينَ عَلَيْهِ السَّلامُ، فَكَلَّماهُ فيهِ فَخَلّى سَبيلَهُ. فَقالا لَهُ:
امیرالمؤمنین علیه السّلام شفاعت خواهی کرد، حسنین شفاعت کردند و امیرالمؤمنین او را آزاد فرمود.
يُبايِعُكَ يا اَميـرَ الْمُؤْمِنيـنَ ؟ فَقـالَ عَلَيْهِ السَّـلامُ :-
حسنین برای بیعت مروان از حضرت اجازه خواستند، امام فرمود:
أوَلَمْ يُبايِعْنى بَعْدَ قَتْلِ عُثْمانَ؟ لا حاجَةَ لى فى بَيْعَتِهِ، اِنَّها كَفٌّ
مگر بعد از قتل عثمان با من بیعت نکرد؟ مرا به بیعت او نیاز نیست، دستش دست یهودی خائن
يَهُودِيَّةٌ، لَوْ بايَعَنى بِكَفِّهِ لَغَدَرَ بِسُبَّتِهِ. اَما اِنَّ لَهُ اِمْرَةً كَلَعْقَةِ
است، اگر با دستش با من بیعت کند با نشیمنگاهش می شکند. برای او حکومتی در پیش است که مقدار زمانش به
الْكَلْبِ اَنْفَهُ. وَ هُوَ اَبُوالاَْكْبُشِ الاَْرْبَعَةِ، وَ سَتَلْقَى الاُْمَّةُ مِنْهُ
اندازه ای است که سگ بینی خود را بلیسد. او پدر چهار حاکم است، و جامعه اسلامی از او
وَ مِنْ وُلْدِهِ يَوْماً اَحْمَرَ.
و فرزندانش روز خونباری خواهد دید.